LSV: Zgrade pod zaštitom se obrušavaju zbog nebrige gradske vlasti

Nakon „prekomponovanja“ gradske vlasti, ovakvi poslovi su stopirani, što za rezultat ima da se fasade zaštićenih zgrada sve češće obrušavaju na prolaznike. Na Petrovaradinskoj tvrđavi su upravo na Dan evropske kulturne baštine konstatovana nova oštećenja i pukotine, a novosadske trščare više ne postoje

Info: press LSV

GRADSKA vlast koja ulazi u četvrtu godinu mandata skoro u potpunosti je zanemarila nešto što bi trebalo da čini okosnicu kulturne politike svakog Grada – podsticaj stvaralaštva i brigu o kulturnom nasleđu.

Novi Sad je oduvek bio ponosan na svoje arhitektonsko nasleđe, dela novosadskih umetnika i naučnika. Gradska vlast međutim uporno ignoriše činjenicu koliko su ona vredna i značajna za sam identitet grada, jačanje kulturnog kapitala, edukaciju najmlađih i uvećanje turističke ponude.
Najilustrativniji podatak o tome je više nego skroman budžetski iznos od svega milion dinara, namenjenih za programske aktivnosti Zavoda za zaštitu spomenika kulture u 2012. godini, koji se stara o zaštiti svih gradskih nepokretnih kulturnih dobara.
Podsetimo, u peridu od 2008. do 2012. godine realizovano je nekoliko važnih aktivnosti u ovom pravcu: građevine u Dunavskoj ulici i Zmaj Jovinoj zaštićene su Zakonom o zaštiti gradskog jezgra, obnovljene su brojne fasade u užem i širem centru Grada, rekonstruisana je zgrada Eđšega i započeta je izgradnja gradskog Arhiva.
Nakon „prekomponovanja“ gradske vlasti, ovakvi poslovi su stopirani, što za rezultat ima da se fasade zaštićenih zgrada sve češće obrušavaju na prolaznike. Na Petrovaradinskoj tvrđavi su upravo na Dan evropske kulturne baštine konstatovana nova oštećenja i pukotine, a novosadske trščare više ne postoje.
Jedini projekat te vrste na kojem se radilo, i to pune tri godine, bila je obnova Beogradske kapije, a ni toga ne bi bilo bez sredstava fondacije jedne domaće banke i pokrajinskih organa. Opravdanje da su za sve krive budžetske restrikcije i štednja ne stoji, jer se u isto vreme izdvajaju dodatna sredstva od više miliona dinara za troškove rada administrativnog osoblja Kulturnog centra Grada, dok su programski troškovi ove institucije takođe redukovani.
I dok se izmenama Zakona o kulturi dodatno naglašava obaveza lokalnih organa vlasti da brinu o kulturnom nasleđu, gradska vlast u praksi čini upravo suprotno, a ionako skromna budžetska sredstva za kulturu rasipa na honorare partijskih kadrova, manifestacije zabavnog i vašarskog karaktera.♦